موعود یهودموعود یهود کسی است که در آموزه‌های یهودیان، موعود یاد شده است. یهودیان که خود را پیروان حضرت موسی (علیه‌السلام) می‌دانند، منتظر موعودند. ۱ - موعود در آثار یهوددر آثار دینی یهود و سفرهای تورات و دیگر کتاب‌های انبیای آنان، همواره به موعود اشاره شده است. از آن‌جایی که یهودیان، به حضرت مسیح (علیه‌السلام) ایمان نیاوردند، بالطبع موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. اگر در آثار مقدس یهودی تأمل شود، چهره سه موعود، در آن‌ها ترسیم می‌گردد: ۱. حضرت مسیح (علیه‌السلام)؛ ۲. حضرت محمد (صلي‌الله‌عليه‌وآله)؛ ۳. حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف). با این حساب، انتظار، در یهودیت کیفیتی ویژه می‌یابد و چون این قوم، نه به حضرت مسیح (علیه‌السلام) و نه به حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نگرویدند، باید برابر مسئلۀ موعود و انتظار، بسیار حساس و نگران باشند و از این همه اشاره‌ها و بشارت‌های موجود در کتاب‌هایشان، به سادگی و غفلت نگذرند. آنان باید از دیگران منتظرتر باشند و بیشتر به انتظار و آمادگی برای ظهور فکر کنند. البته تکاپوی آشکار یهودیان در دوران حاضر و فعالیت‌های آن‌ها در بازسازی هیکل سلیمان و آماده ساختن بیت المقدس برای آمدن منجی، می‌تواند دلیلی بر این مدعا باشد؛ هرچند این دیدگاه، دارای انحرافی آشکار است! ۲ - معرفی چند کتاباینک نام چند کتاب از کتاب‌های یهودیت و عهد عتیق که در آن‌ها سخنانی درباره موعود آمده است، همراه بخش‌های مورد نظر ذکر می‌شود: (بخش‌های کتاب مقدس، مستقیم از کتاب مزبور و بدون هیچ کم و کاستی نقل شده است). ۲.۱ - کتاب دانیال پیامبردر آن وقت سرور بزرگ میکائیلی - که از جانب پسران قومت قائم است - خواهد ایستاد و زمان تنگنایی که از بودن طوایف تا به این زمان نبوده است، واقع خواهد شد و در آن زمان قوم تو - هرکسی که در کتاب مکتوب شده است - نجات خواهد یافت و از خوابندگان در خاک، زمین بسیاری بیدار خواهند شد. بعضی جهت حیات ابدی و بعضی از برای شرم‌ساری و حقارت ابدی...» [۱]
کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب دانیال، ص۱۵۶۷، فصل دوازدهم، بندهای ۱ ـ ۳.
۲.۲ - کتاب حگیخداوند لشکرها چنین می‌فرماید: هنوز وقت قلیلی است که من آسمان‌ها و زمین و بحر و خشکی را به هیجان می‌آورم؛ بلکه تمام طوایف را به هیجان می‌آورم و مرغوب تمام طوایف خواهد آمد و خداوند لشکرها می‌فرماید: این خانه را مملو از جلال خواهم کرد... . [۲]
کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب حگی، ص۱۶۳۲، فصل دوم، بندهای ۶ ـ ۸.
۲.۳ - کتاب صفنیاه پیامبرخداوند در اندرون آن عادل است، بی‌انصافی نمی‌کند. هر صبح بی‌نقصان حکم خود را به روشنایی برمی‌آورد؛ اما عاصی انفعال را نمی‌داند. طوایف را منقطع نمودم، برج‌های ایشان ویرانند. کوچه‌های ایشان را خراب کردم، به حدی که عبورکننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویران‌اند و گفتم که شاید از من ترسیده، تأدیب را قبول کنی تا آن‌که مسکن ایشان منقطع نشود. اما هرقدر که ایشان را عقوبت کردم، ایشان سحرخیزی نموده، تمام اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند.... [۳]
کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب صفنیای نبی، ص۱۶۲۹، فصل سوم، بندهای ۵ ـ ۸.
۲.۴ - کتاب اشعیای پیامبرو نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشه‌هایش قد خواهد کشید و روح خدا - که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم و خشیت از خداوند است - بر آن خواهد آرمید و او را در خشیت خداوند تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوش‌هایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لب‌هایش شریر را خواهد کشت.... [۴]
کتاب مقدس، ترجمه فاضل خان همدانی، کتاب اشعیاء نبی، ص۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱ ـ ۱۰.
۲.۵ - کتاب زبور داووددر این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنان‌که قرآن کریم، به نقل از زبور، از غلبه صالحان سخن گفته است: «وَ لَقَدْ کَتَبْنٰا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهٰا عِبٰادِیَ الصّٰالِحُونَ»؛ « و در حقیقت، در زبور پس از ذکر (تورات) نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد. ۲.۵.۱ - بشارت یادشده در زبوربا مراجعه به زبور، می‌توان با وجود تحریف‌های صورت گرفته، این بشارت را چنین یافت: زیرا که شریران منقطع می‌شوند؛ اما متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد؛ اما متواضعان وارث زمین شده، از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد... . [۶]
کتاب مقدس، مزامیر داوود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹ ـ ۳۷.
۳ - نتیجه بحثپس از حضرت موسی (علیه‌السلام)، حضرت عیسی (علیه‌السلام) آمد و دین موسی (علیه‌السلام) را نسخ کرد. پس از حضرت عیسی (علیه‌السلام)، حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، نیز مبعوث شده و دین مسیح را نسخ کرد. از زمان طلوع اسلام تاکنون و تا قیامت، تنها دین به حق روی زمین دین مقدس اسلام است و کتاب خدا، در میان خلق، همواره قرآن است. بر این اساس موعود، همان مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) است و بشارت‌ها و اشارت‌هایی که از پیامبران و دیگر بزرگان رسیده، در حق او صادق است و به ظهور او اشاره دارد. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۴۲۸، برگرفته از مقاله «موعود یهود». |